Friday, March 30, 2012

WEYTING SHED

Araw-araw ay laging sa waiting shed si Jeremy. Isang labing dalawang taong gulang na bata.Hiwalay ang kanyang magulang. Siya ay nasa pangangalaga ng kanyang ina na isang labandera sa kaninong bahay lang. Hanggang grade 5 lang siya sa elementarya.

Sa waiting shed ang ginagawa niya ay nagpapasakay ng mga pasahero. Kapag pumapara ang jeep sa waiting shed ay papasakayin niya agad ang mga tao na sasakay. Ang iba naman minsan hindi nakakasakay dahil walang bakanteng upuan. Minsan siya ay binibigyan ng kaunting pera ng driver ng jeep at minsan naman hindi. Ayos lang sa kanya kung hindi man bigyan ng pera sa pagpapasakay. Mayroon din naman siyang mga paninda na iba't ibang klase ng candy at sigarilyo. Kahit paano ay kumikita siya sapat para may maibigay sa ina at ng may makain sila.

Kung tag-ulan naman siya ay may payong na para sa mga sasakay na pasahero. Kapag hihinto ang jeep sa waiting shed ay papayungan niya ang tao na sasakay para hindi mabasa. Sa ginagawang pagpapasalamat ng pasahero doon ay naaantig ang damdamin niya. Nasisiyahan siya kapag pinapasalamatan. Minsan ang pasahero na pinapayungan niya para sumakay ay inaabutan siya ng pera kapag nakaupo na.

Sa araw-araw na ginagawa iyon ni Jeremy na nagpapakita ng magandang ugali at kabaitan umulan man at umaraw ay may nakapansin sa kanya na mag-asawa na mayaman pero walang anak. Kinumbinsi siya na sa kanila tumira at papag-aralin pa hanggang sa kolehiyo. At ang ina niya ay sa kanila na rin titira at magiging katulong sa bahay ng sa ganun ay hindi sila maghiwalay. Susuwelduhan pa ng malaki ang ina niya. Walang pag-aalinlangan na si Jeremy ay pumayag sa alok dahil pangarap din niya ang makaahon sa hirap. Ganundin din naman ang ina niya.

Bawat isa sa atin ay may ambisyon. Kung ang ating hangad ay mistulang nasa waiting shed at hindi nasisikatan ng araw. Hindi nagkakaroon ng liwanag para iyon makamit ay huwag lang mag-alala. Dahil darating din ang araw na makakamit iyon basta maging masipag at desidido lang na iyon ay makamtan. Huwag lang panghinaan ng loob. Sapagkat sa pagbiyahe sa tagumpay ay hindi lahat nakakasakay agad.

No comments:

Post a Comment