Ang hirap maghanap ng partner kapag feel mo tumatanda ka na.

Alam mo yung pakiramdam na parehas na kayong maraming naranasan? O kaya naman nakuha na ang lahat na sa tingin mo ay pwede o kaya naman ay babagay sayo? Yung nagkakaroon na kayo ng ibat-ibang pananaw dahil sa mga “heart aches” na naramdaman ng bawat isa.

Sabi nga eh kapag tumanda ka at lagi kang nasasaktan, mag-iiba ang pananaw mo sa pag-ibig. Magiging praktikal ka na, pero “MALI” ang maging praktikal sa pag-ibig. Nawawala nga kasi dun yung essence ng love, nawawala yung kilig. Kasi yung expectations mo bilang tao hindi mo na rereach. O kaya naman pinangungunahan mo yung pwedeng mangyari. Naging ikaw yung taong sobrang advance mag-isip. Alam mo yun? Yung buhay pag-ibig mo puro “what if ganito ganyan na ang kalalabasan”.

Ayun dun tayo nadadali eh, sa “what if”. Yung tipong

“What if hindi pala siya?”

“What if masaktan na naman ako?”

“What if nilalandi lang pala niya ko?”

“What if hindi totoo ang sinasabi niya?”

“What if hindi lang ako ang nililigawan niya?”

“What if marami kami? At hindi ko solo ang puso niya?”

“What if ma friendzone lang ako?”

“What if ma reject lang niya ako?”

Dahil sa dami ng karanasan na nangyari sa puso mo. Natuto ka mag come up ng mga sitwasyon na posible namang hindi mangyari. Pero iniisip mo parati. KAya ayun sa huli mag-isa ka parati. Di mo naman masisi sarili mo, parati ka naman kasing nasasaktan eh.

Nakakamiss lang dati kapag nagmamahal ka, wala kang inaalala. Wala kang inaalala na baka magkamali ka, wala kang inaalala kung masasaktan ka. Kasi totoo lahat ng nararamdaman mo eh, wala ka pang nakukuhang idea kasi hindi ka pa nasasaktan kasi nga bata ka pa at wala pang masyadong pinoproblema. Kulet ng buhay eh, minsan kung kailan ka nagiging matanda. Tska ka naman nagiging bata.